When you’re shooting film, especially large format film, you have a lot of time to think. When your hands are in a bag and you’re loading or unloading many sheets of film, the mind tends to wander and probably the subject that crosses my mind the most is “why?” Shooting digitally would be so much faster. I could be out having a beer somewhere! I could be editing some images in Photoshop from an editorial gig that I’ve been putting off. Hell, I could be practicing my juggling skills (or learning to juggle). So, why am I instead up to my elbows in this bag, enduring the necessary tedium of film life? Here are some common doubts I have and the reasons I push past them!
Inderdaad, het duurt soms even voordat ik iets plaats. Dat heeft alles te maken met de aanschaf van een boot, de werkzaamheden die er achter vandaan komen en natuurlijk de nodige tripjes. Echter, dit moet straks wel resulteren in een heel aantal foto’s.
Nu eerst nog maar even een gewoon-doordeweekse-foto…….
In an era of ubiquitous digital imagery, several fast-rising fashion photographers are shooting film to differentiate their work, regain control over their craft and find a more human pace.
Heel veel mensen van mijn generatie, maar ook jonger hebben met deze camera leren fotograferen. Ik heb inmiddels een heel mooi exemplaar binnen gekregen met een paar lenzen er bij en ondanks het feit dat ik deze camera nooit in bezit heb gehad (tot nu dan) wil ik graag ervaren hoe het is om met een zeer basic camera als de Praktica MTL 5B uit voormalig Oost-Duitsland te fotograferen. Want basic betekent allesbehalve matig. Je kunt met deze camera prachtige platen schieten, maar die komen jullie hier vanzelf tegen en te zijner tijd nog een reviewtje……. 🙂
Praktica MTL 5B, basic, hoekig en recht toe rechtaan, maar wel leuk om mee te fotograferen!
De tijd van het mooie weer is weer aangebroken. Na een paar weken even iets rustiger aan gedaan te hebben vanwege andere drukte, zoals de tuin en de aanschaf van een boot gaan we er weer volledig voor. Hier begint het mee: een hot item voor iedereen: Tijd!
De lente laat mensen altijd weer met de camera naar buiten gaan. Begrijpelijk, want je kunt dan misschien wel de mooiste plaatjes schieten. Maar soms wil je meer: je wilt dichterbij, de wereld van de bloemetjes en de bijtjes. Macrofotografie dus, maar het mag niet teveel geld kosten. Het leuke is dat ook de digitale fotografen hier wat aan hebben, als je maar een camera hebt met verwisselbare lenzen. Lees hier een korte review over de Panagor Macro Converter
Vandaag keek ik weer eens even op de verschillende fotofora en daar houden zich tegenwoordig enorm veel mensen bezig met portret- en modelfotografie. Dat is ieders goed recht natuurlijk en steeds vaker zie je foto’s die werkelijk nergens op slaan, maar dan wordt er tenminste nog advies gevraagd. Ook niks mis mee.
Op het forum zitten natuurlijk ook doorgewinterde portret- en modelfotografen. Een van de laatst genoemde groep had daar een foto geplaatst waar ik echt veel keren naar gekeken heb. Wat is namelijk het geval?
Ik kon er niet echt achter komen of de foto een echt mens betrof of dat het een plastic exemplaar was. Na verloop van tijd kwam ik er achter dat het betreffende model echt was, maar dat elk oneffenheidje was weggewerkt waardoor haar huid een plastic glans kreeg. Het ergste vond ik dan nog dat iedereen die foto prachtig vond. En dit doet men niet incidenteel, maar dit is gemeengoed. Eerst ben je niet slank genoeg, vervolgens qua vorm niet goed genoeg en nu moet je ook al een plastic huidje hebben.
Aan al deze fotografen de oproep: gebruik gewoon een paspop wanneer het echte model niet goed genoeg is………..
